นักบินผู้เยือกับความจริง

ฉันถูกปลูกฝังด้วยซิมูเลเตอร์การบินก่อนจะเข้าใจแรงโน้มถ่วง เมื่ออายุ 16 ฉันบินเดี่ยว—ไม่ใช่หนีจากโลก แต่เพื่อสัมผัสคณิตศาสตร์ในสายลม game Aviator ไม่ใช่ม้าน้ำเงิน มันคือห้องควบคุมที่ข้อมูลพบกับชะตากรรม: เทคูณเป็นเส้นทางเวกเตอร์ การชนเป็นบทกวีเงียบเขียนในความปั่นป่วนแบบเรียลไทม์ RTP 97% ไม่ใช่มาร์เก็ตติ้ง—มันคือความซื่อสัตย์ ฉันไม่เชื่อใน ‘ตัวชี้วัด’ หรือ ‘แฮ็ก’ RNG มิได้หลอก—จิตวิญญาของคุณทำ ชนะเมื่อคุณหยุดไล่ตาม—และเริ่มสังเก็บ ฉันเล่นด้วยความเสถพายเหมือนการลอยอย่างสงบ: เดิมพันต่ำ การหายใจเย็น ๆ และความอดทนเป็นเชื้อเพลิง แล้ว—เมื่อฟ้าร้องเพลง—I เปลี่ยนไปสู่โหมดพายุ ไม่ใช่เพราะฉันอยากได้มาก แต่เพราะช่วงเวลานั้นเรียกร้องให้มันเกิดขึ้น ความภักดีไม่มีมาจากการให้โบนัส—มันถูกสลักไว้ในจังหวะของคุณโดยการปีนขึ้นอย่างต่อเนื่องและการออกจากตำแหน่งที่ตรงเวลา ‘Starlight Sprint’? มันไม่ใช่อีเว้น—it’s an echo of your own discipline. ฉันพูดกับผู้ยากจน—ไม่ใช่นักบินผู้ยิทธิ เพราะ mastery 不ใช่อย่างหนักหน่วง มันคือการฟังเสียงระหว่างนาฬิกา พอร์ทรอลของคุณไม่ใช่น้ำหนัก—it’s your altitude meter. อย่าตามหาชัยชนะ carve them.