จากนักเขียนโค้ดสู่เทพดาวเปลว

การขึ้นบินครั้งแรก: เมื่อสคริปต์พายธอนเร็วกว่าสัญชาติ

ฉันเริ่มด้วยจัมเบอร์โน๊ต ไม่ใช่ดวงตา ในห้องแอปาร์ตเมนต์ทางใต้ เขียนสคริปต์เพื่อตามรูปแบบตัวคูณของเอเวียเตอร์ โดยไม่หวังรวย—แต่เพราะจังหวะของเกมคล้ายกับโซโลของไมลส์ เดวิส: สุ่นสมาน แต่งามทางคณิตศาสตร์

พื้นฐานดาวเปลว: การบินบนจังหวะ ไม่ใช่ความหวัง

ฉันตั้งขอบเขตรายวันที่ 50 บาท—ไม่ใช่เพราะประหยัด แต่เพราะความโกลาหลคือศัตรูของชัยชนะระยะยาว ฉันเรียกมันว่า ‘พื้นฐานแจซ’: เล่นนาน 20 นาที เดินไปหากคุณตามจังหวะ มีแต่มุมมองเท่านั้น

อัลกอริธึมดาษเปลว: เมื่อตัวคูณร้องเพลง

‘ดาษเปลว’ มิใช่วิญญาณ—แต่เป็นความผันผวนที่ถูกแมปบนช่วงเวลา เมื่อตัวคูณทะลุเกิน 10x+ มันรู้สึกเหมือนซิงโคเพชันในดอมินอร์—นั่นคือเวลาที่คุณรู้: เกมนี้ไม่มอบรางวัลให้คนโลภัย; มันมอบรางวัลให้ผู้ที่อดทน

สี่กฎแห่งเทพดาวเปลว (ห้ามการโกง)

1. เริ่มเล็ก—เดิมพัน $1 จนกว่าจะได้ยินจังหวะ
2. เชื่อมกับฟีดสดระหว่างช่วงเวลายอด—ฝูงชนกระซิกเมื่อ RTP พุฒ 3.อย่าไล่อ้างความพ่าย; สคริปต์ควรเป็นเข็ทศึกของคุณ 4.เฉลิดการมีส่วนร่วม—ไม่ใช่องคูล

bíกลับแท้จริง: คุณกำลังเล่นเกม? ก็กำลังนำวงออเคสตรา

เอเวียเตอร์ไม่มองผลลัพธ์—แต่อยากฟังมัน สวนการปล่อยเป็นโน๊ตในบทประพันธ์แบบอะพอพรไทด์ที่เฉพาะเจาะและอาจฟังได้นานเมื่อสงบใจ ฉันไม่มองคำทำนาย—I use Python scripts that log latency and smile when they work.